Warto tu zwrócić uwagę zwłaszcza na trzy charakterystyczne zjawiska tamtej doby: 1) zbliżenie rodzaju dokumentalnego i fabularnego; 2) dialektyczny model powiązań obrazu z dźwiękiem; oraz 3) zmianę nastawienia filmowców do przypadku i improwizacji. Co prawda w połowie lat pięćdziesiątych konwencja dokumentalna ciągle jeszcze funkcjonuje niezależnie od rodzaju fabularnego,dźwięk pozostaje w filmie nadal ilustracyjnym dodatkiem do obrazu (działającym przede wszystkim jako jego naturalistyczne dopełnienie), a przypadek i improwizacja bywają czynnikami wykorzystywanymi w procesie twórczyim co najwyżej marginalnie. Ale już u schyłku tej dekady i na początku następnej – wraz z pojąwieniem się nowej fali, cinema-verite (kina prawdy) i direct cinema (kina bezpośredniego) – metody filmowej aranżacji tych elementów i w konsekwenęji także ich związki estetyczne z utworem ulegają zasadniczym przemianom.
Dodane dnia Maj 25th, 2014 przez Ewelina Jarocka
TRZY CHARAKTERYSTYCZNE ZJAWISKA

Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: , Wszystkich głosów: )