Warto tu zwrócić uwagę zwłaszcza na trzy charakterystyczne zjawiska tam­tej doby: 1) zbliżenie rodzaju dokumentalnego i fabularnego; 2) dialektycz­ny model powiązań obrazu z dźwiękiem; oraz 3) zmianę nastawienia filmowców do przypadku i improwizacji. Co prawda w połowie lat pięćdziesiątych kon­wencja dokumentalna ciągle jeszcze funkcjonuje niezależnie od rodzaju fa­bularnego,dźwięk pozostaje w filmie nadal ilustracyjnym dodatkiem do obra­zu (działającym przede wszystkim jako jego naturalistyczne dopełnienie), a przypadek i improwizacja bywają czynnikami wykorzystywanymi w procesie twórczyim co najwyżej marginalnie. Ale już u schyłku tej dekady i na po­czątku następnej – wraz z pojąwieniem się nowej fali, cinema-verite (kina prawdy) i direct cinema (kina bezpośredniego) – metody filmowej aranżacji tych elementów i w konsekwenęji także ich związki estetyczne z utworem ulegają zasadniczym przemianom.

Ewelina Jarocka

Witaj na moim blogu poświęconym branży mediów i reklamy! Nazywam się Ewelina Jarocka i jestem studentką reżyserii na Łódzkiej filmówce. Od zawsze interesowałam się światem reklamy i mediów, aż w końcu powstał pomysł na prowadzenie bloga. Jeśli podoba Ci się jak piszę to zapraszam do zostania na dłużej.